سعی کنیم روزانه بخندیم تا طراوت روحمان را حفظ کنیم چون طراوت روح است که به انسان انگیزه بسیاری از کارهای مفید مانند ورزش کردن و درس خواندن و معاشرت با دوستان و آشنایان و عبادت را میدهد، عبادتی که با طراوت و شادابی انجام شود پسندیده تر است نزد خدا تا آنکه با حالت کسالت و رخوت و سستی در مقابل معبود می ایستد.

پس بخندیم و شاد باشیم اما نه به هر چیز 

بلکه خنده ای که در آن نارضایتی پروردگار نباشد.