مراسم نامگذاري پيامبر(ص)
عبدالمطلب براي عرض تشكر به پيشگاه خداوند جليل، گوسفندي كشت و عده‌اي را دعوت نمود و در آن جشن با شكوه كه از عموم قريش دعوت شده بود‌ند، نام فرزند خود را “محمد” گذارد. هنگامي كه از او پرسيدند: «چرا نام فرزند خود را محمد(ستوده) انتخاب كرديد، در صورتي كه اين نام در ميان اعراب كم سابقه است؟ گفت: خواستم كه در آسمان و زمين ستوده باشد.»
‌تا آن روز فقط شانزده نفر به اين اسم نامگذاري شده بودند. قرآن مجيد نیز از ایشان بنام­های محمد و احمد یاد می­کند در سوره‌هاي «آل­عمران و محمد و فتح و احزاب» او را به نام محمد و در سوره «صف » بنام احمد خوانده است. و منشأ اختلاف اين است كه مادر رسول خدا، پيش از جدش نام او را احمد گزارده بود چنانكه در تاريخ منعكس است. بنابراين قرآن ،‌او را به هر دو اسم محمد و احمد معرفي نموده است .

مدینـه مـرده و اهـل‌ مدینـه مرده‌تـرند
چگونه مرده که از مرگ خویش بی‌خبرند
ز جـاده مـدنیت بــرون شدنــد همـه
بر آن سرند که تا سر بـه کام فتنه برند
اسیر کفر و ضلالت شدند این امت
ز نـور وارد ظلـمت شدند این امت

مدینه متحدالرأی و شیر حق، تنهاست
یگانه دوست عالم، اسیر دشمن‌هـاست
چـه روی داده مگــر امـت محمّـد را
که بودشان همه در وادی نبودن‌هاست
گمان نبود که خیل غدیریان کوشند
غدیـر را بـه بهـای سقیفـه بفروشند

هنوز خون مدینه به جوش می‌آید
هنوز غیرت حق در خروش می‌آید
هنـوز از در و دیـوار مسجـد نبوی
صدای خطبۀ زهرا به گوش می‌آید
درون سینه، نفس را شرارِ آه کنید
بـه شقشقیۀ مـولا علی، نگاه کنید

هنوز خشک نگردیده آبِ غسل رسول
که دیو توطئه در کار فتنه شد مشغول
کشیـده نقشـۀ غصب خـلافت علوی
فشانـده‌ آتش بیداد، بر سرای بتـول
برای غصب خلافت، چه فتنه‌ها کردند