حدیث (1) قال على علیه السلام :

وَماأعمالُ البِرِّ كُلُّها وَالجِهادُ فى سَبيلِ اللّه‏ِ عِندَ المرِ بِالمَعرُوفِ وَالنَّهىِ عَنِ المُنكَرِ إِلاّ كَنَفثَةٍ فى بَحرٍ لُجِّىٍّ؛

همه كارهاى خوب و جهاد در راه خدا در برابر امر به معروف و نهى از منكر چون قطره‏اى است در درياى عميق.

نهج البلاغه، حكمت 374

*************************************************************

حدیث (2) امام على عليه السلام :

إنَّ الأمرَ بِالمَعروفِ وَالنَّهىَ عَنِ المُنكَرِ لا يُقَرِّبانِ مِن أَجَلٍ وَلا يَنقُصانِ مِن رِزقٍ ، لكِن يُضاعِفانِ الثَّوابَ وَيُعظِمانِ الجرَ وَأفضَلُ مِنهُما كَلِمَـةُ عَدلٍ عِندَ إمامٍ جائِرٍ؛

امر به معروف و نهى از منكر نه اجلى را نزديك مى‏كنند و نه از روزى كم مى‏نمايند، بلكه ثواب را دو چندان و پاداش را بزرگ مى‏سازند و برتر از امر به معروف و نهى از منكر سخن عادلانه‏اى است نزد حاكمى ستمگر.

غررالحكم، ج2، ص611، ح3648

قافله در راه است و صدای قافله سالاربه گوش می رسد که  می گوید : «هل من ناصرینصرنی»

کاروانیان احوالی بس ملکوتی دارند.با حسین بودن چه خوش است. مرگ درکنار حسین چه گوارا است برای شیرین زبان حسن (قاسم نوجوان)

حسینان آماده شوید شمیم یار در راه است! بوی  یاس های بهشتی را می شنوید؟کاروان حسین ، چه کاروانی!همه  دل ها با اوست . فهرست نام های خدایی را به او داده اند . آنان شهید نامیده شدند و حسین سرور وسالار شهیدان است. مهدی اش به انتظار نشسته تا روز موعودفرا رسد وکاروان حسینی اش را به راه اندازد!بار خدایا برسان روز موعود را و ما  را برای سربازی  کاروان سالار آماده کن!

زینبا !دردا از غم های فزونت !

کربلا هنوزهم برای تو پایان ندارد ؟ ام المصائب !

کور باد دل های پر کینه ی شان که هنوز دست از مکر و فریبشان بر نمی دارند.

سیده ی بانوان کربلا!ان شاءالله به حق آبروی شما که عمه جان سادات هستی خداوند ظهور

گل پسر برادرت حسین (مهدی موعود) را برساند.

گـــفتم که خدا مرا حیاتی بفرست

طـوفان زد ه ام راه نجاتی بفرست

فرمود که با زمزمه ی یا مهـــــدی

نـــذر گل نرگس صلواتــی بفرست

درود بی کران پروردگار بر وجود نازنینت یا امیرالمومنین!

امیرا!نگاهم را به تاریخ انداختم و در ظلمات زندگانی دنیا،نور وجودت روشنگر این ظلمت شد.غم های جانگدازت، چشم هایم را بارانی ودلم را پرآشوب گردانید.

امیرا!آیا می شنوی؟این صدای ول وله ی قلبسوخته ی پردرد من است که رنج های دورانت بر آن سنگینی

می کند.

ابوتراب!آنگاه که بر پیامبر ندا آمد:«ابلاغ کن!آنچه رااز طرف پروردگارت بر تو نازل شد و اگر نکنی رسالت او را انجام نداده ای و خداوند تو را از[گزند]مردم نگاه می دارد.»

وی پایش را بر زمین فشرد و قدم بر بال ملائک نهاد و دستت را بر فراز آسمان بالا برد و صدا زد، آنچنان که تمام ملکوت پر شد، از صدای طنین اندارش و فرمود: «هر کس من مولای اویم علی نیز مولای اوست.» یعنی دین بی ولای علی، دین نیست. آن روز در کنار غدیر، بر همگان آشکار شد که جز تو کسی شایسته نیست وصی رسول خدا باشد. یا علی : غدیر بی تو، بی قدر است. خلافت از آن تو بود ولی غاصبان غصبش کردند، خلافت را از تو نستاندند، مگر می توانند ولایت را از تو بگیرند؟ زهی خیال باطل و نیرنگ رنگینشان.

ادامه »