اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: حضرت علی علیه السلام می فرمایند:برای نفس تو همین بس که آنچه
بردیگران نمی پسندی خود انجامش ندهی.
بی توجهی به این مساله باعث می شود انسان هرطور که دلش بخواهد با دیگران رفتار کندو ناراحت
کردن آنها برایش مهم نباشد
اما اگر به این کلام مولا خوب توجه کنیم و به آن عمل کنیم دیگر بدی مفهومی نخواهد داشت و این
یعنی معنای اصل دوستی!!
کربلا منتظراهل عرفه است!
عرفه روز همراهی کاروان کربلاست !
مگر نه این است که کلُ یومٍ عاشورا و کلُ ارضٍ کربلا!
بیایید در این همراهی همدیگر را فراموش نکنیم و برای هم دعا کنیم!
التماس دعا!!!!!!!!!!!
دلخوش از آنیم که حج میرویم
غافل از آنیم که کج می رویم
کعبه به دیدار خدا میرویم
او که همین جاست کجا می رویم
حج به خدا جزبه دل پاک نیست
شستن غم از دل غمناک نیست
دین که تسبیح و سرو ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست
صبح به صبح در پی مکر وفریب
شب همه شب گریه و أمن یجیب!
شاعرش را نمی دانم کیست شرمنده!!
شهریور 1357 (كالبد شكافی یك واقعه)
سال پایانی حكومت پهلوی در حالی آغاز شد كه علیرغم اوج گیری اعتراضات مردمی ،كمتر كسی باور می‌كرد كه این رژیم نتواند سال جاری را به پایان برساند البته بودند كسانی چون امیراسدالله علم � یار همراه محمدرضا پهلوی � كه در یادداشتهای روزانه‌اش فروپاشی حكومت را پیش بینی كرده بود، اما هنوز زنگ خطر جدی در بین رجال پهلوی به صدا در نیامده بود.
تابستان 1357 دوره پر التهابی آغاز شد كه به سقوط حكومت انجامید. روز شانزدهم شهریور ، به ویژه در تهران ،اعتصاب سراسری به وقوع پیوست و همچنین به دعوت روحانیان تهرانی در این روز راهپیمایی بزرگی صورت گرفت. در مقدمه كتاب انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواك درباره وقایع نیمه دوم شهریور 1357 و به ویژه كشتار 17 شهریور همان سال آمده است:
در این حركت اجتماعی؛ همچون راهپیمایی بزرگ عید فطر (13/6/1357) مردم بار دیگر نفی سلطنت و تغییر نظام حكومتی را خواستار شدند و نیز با گل و گلاب و نقل از نظامیانی كه در خیابانها مستقر بودند استقبال كردند. این شیوه از مخالفت كه با دفع حكومت و جذب ارتش همراه بود هر چه زودتر می‌باید متوقف می‌گردید چرا كه ادامه آن موجب تزلزل هر چه بیشتر پایه های حكومت می‌شد. برپایی حكومتت نظامی تنها چاره پیش رو بود. مقامات بلند پایه نظامی و امنیتی حكومت بیش از دیگر دولتمردان به ایجاد حكومت نظامی تأكید داشتند. در واپسین ساعات روز شانزدهم شهریور اعلامیه برقراری حكومت نظامی در تهران و یازده شهر دیگر نوشته شد.
با این كه روحانیان تهران برای روز هفدهم شهریور تظاهرات و راهپیمایی پیش بینی نكرده بودند، اما مردم قرار تجمع این روز را در میدان ژاله گذاشتند. طعم تلخ این حكومت ساعت 9 صبح به مردم حاضر در میدان چشانده شد و با گشودن رگبار مسلسل‌ها تعداد قابل توجهی از مردم به شهادت رسیدند و بسیاری زخمی شدند.
از همان روز آن شایعه در سطح كشور پراكنده شد كه سربازان اسرائیلی دست به این كشتار وحشیانه زده‌اند . مردم باور نمی‌كردند كه هموطنان نظامی‌شان این چنین به روی آنها آتش بگشایند.
حادثه 17 شهریور تأثیر عمیقی بر روند نهضت مردم ایران گذاشت ؛ با این كه ظاهرا سه هفته كشور را با آرامش نسبی رو به رو كرد، ولی نه تنها توقفی در روند انقلاب ایجاد نشد، بلكه كینه عمومی از حكومت شاهنشاهی بیشر گردید؛ كینه‌ای كه سر بسته باقی نماند- مانند آنچه پس از 15 خرداد 1342 روی داد- و همچنان تا سقوط سلطنت فوران كرد.
آخرین نظرات